Kapaklı Mutlu Son-Bayan Masör Esra

Kapaklı Mutlu Son-Bayan Masör Esra Ölümünden sonra sömürgelerdeki önemli görevlere, güvenli ve evli adamları tayin politikası kurumsallaştı. [87] öteki taraftan şimal ABD’daki Fransızlar, yerli halkın arasına karışmanın işlerine yaradığını fark ettiler. İlk Fransız sömürgeci gemileri genellikle geç geldiğinden yada bozulmuş yiyecekler taşımış olduğundan yiyecek tedariki için yerli halka bağımlıydılar. Yerleşim yerlerinin kaynakları yetersiz kaldığından yöneticiler vatandaşlarını köylere dağıtmak zorunda kalıyordu. Sömürgeciler Amerikan yerlileriyle avlanmaya ve onlarla birlikte yaşamaya alışınca patronlarının istediği şeklinde toprağı işlemeyi reddederek bunun yerine kabilelerle tecim yapmış olup geçinmek için avlanmayı tercih ettiler.

Çoğu Amerikan yerlisi kişisel olanla mesleki olan arasında ayrım yapmıyordu, dolayısıyla ticari ilişkileri çoğu zaman sex ve evlilik takip ediyordu. Fransız kürk tüccarları yerli hanımlarla yakın bağlar kurmanın avantajlarını çabuk fark ettiler. Çoğu, değişik yerlerde eş veya sevgili edindi ve Fransız yetkililer bu davranışları yasaklamak yerine kendi çıkarları için kullanmayı tercih ettiler. Adamların Yerli Amerikalılarla evlenip çocuk yapmalarına ihtiyatlı bir şekilde izin vererek onları terbiye etmeyi umuyorlardı. Evliliğin Fransız sömürgecilerinin “vahşi” hayata olan özlemlerini ehlileştireceğini ve onları yerleşik hayata ve kârlı çiftlikler kurmaya yönelteceğini düşünüyorlardı.

Kapaklı Mutlu Son-Bayan Masör Esra

Kapaklı Mutlu Son-Bayan Masör Esra Süreç içinde yerli hanımların ve onların çocuklarının Hıristiyan olacağını ve sonucunda Fransız uygarlığından istifade edeceklerini umuyorlardı. “Fransızlaştırma” politikası 1660’larda başladı ve yıllarca kesik kesik devam ettikten sonrasında sonucunda çöktü. Erkekler yerli hanımları elit Fransız hanımlara dönüştürmek şöyle dursun, kendileri yerlileştiler. Kanada’daki bir Cizvit’in 1709 tarihindeki mektubunda şunlar yazıyordu: “Kızılderili kadınlarla evlenen tüm erkekler hovarda oldu… [ve] yapmış oldukları çocuklar Kızılderililer benzer biçimde avareler; bu tür evliliklere izin verilmemeli.” Daha sonra kurallar sıkılaştırıldı, ama yerlilerle ilişkiler ve adamların “kuralsız ve avare” alışkanlıkları devam etti.

Yerli hanımların cazibesi, baskıcı Fransız otoritelerinden kurtulmak ve ticaretin getirdiği kazançlar, anayurtta onaylansın veya onaylanmasın, karşı konulamayacak kadar albeniliydi. Fransız kaşif Antoine de Lamothe 1713’te hayal kırıklığı içinde hemşerilerinin “Fransız kadınlara tercih ettikleri” Yerli Amerikalılarla “ahlaksızlığa alıştığını” yazdı. Daha fenasü, yerli kadınlar Fransız hanımların kocalarının mirasını devralıyordu.